แม่ผู้ไม่ทอดทิ้งลูกพิการ 17 ปี ปีนต้นไม้ หาของป่าเลี้ยงชีพ

ความรักที่แม่มีต่อลูกผู้พิการยาวนานมาถึง 17 มี เหนื่อยยากอย่างไร ก็ทุ่มเทแรงกายหาเงินเลี้ยงลูก ถึงแม้นว่าจะต้องปิดประตูล็อคบ้าน ปล่อยลูกอยู่ตามลำพังตั้งแต่เช้าจนเย็น ชีวิตที่ยากจน ต้องทนปีนไต่หาของป่าสู้เก็บเงินไว้ซื้อรถเข็นให้กับลูก ผ้าอ้อมผู้ใหญ่ ต้องทนใช้ 2 วัน 1 ชิ้น สร้างห้องน้ำ เพื่อความสะดวกกับลูกผู้พิการ แต่ความหวังก็ห่างไกล วอนผู้ใจบุญช่วยเหลือจากการโพสต์ภาพลงในโซเชียนมีเดียร์ของพระประสิทธิชัย ธนปาโลก พระลูกวัดลานหิน ต.ลานดอกไม้ อ.เมือง จ.กำแพงเพชร มีข้อความขอความช่วยเหลือจากผู้ใจบุญ บริจาคนม สิ่งที่จำเป็นมากคือแพรมเพิสผู้ใหญ่ ข่าวสาร อาหารแห้ง อื่นๆ ได้มีโยมมาขอความช่วยเหลือให้กับลูกสาวพิการแต่กำเนิด อายุ 18 ปี มีสภาพความเป็นอยู่ลำบาก น้องเริ่มโตแล้วอยากได้รถเข็นเพราะเวลาเอาน้องเข้าไปห้องน้ำลำบาก การเลี้ยงดูต้องปล่อยให้น้องอยู่คนเดียวแม่ก็ต้องออกไปหาเงินมาซื้ออาหาร เลี้ยงดูน้องผู้สื่อข่าวจึงได้เดินทางไปตรวจสอบ พบว่า ที่บ้านเลขที่ 15/1 หมู่ที่ 5 ต.ลานดอกไม้ อ.เมือง จ.กำแพงเพชร เป็นบ้านสองชั้น ภายในบ้านไม่มีเครื่องอำนวยความสะดวกมากนัก ด้านหลังห้องโถงชั้นล่างซึ่งเป็นห้องครัว พบน้องศศิธร เรเรือง อายุ 17 ปี ผู้พิการนอนติดเตียงตั้งแต่เกิด ด้านข้างมีนางสาวบัวสี สืบสิงห์ อายุ 63 ปี ผู้เป็นแม่หยอกล้อเล่นกับลูกสาวด้วยความรักและอาธร ถึงแม้นว่าลูกสาวจะพิการป่วยหลายด้วยโรครุมเร้าพูดไม่ได้ แต่รับรู้ได้ด้วยความรู้สึกมือทั้งสองข้างที่แม่สัมผัสร่างกาย น้ำตาแม่ที่หลังไหลออกเป็นสายมองลูกด้วยความทะนุถนอมทุกๆเช้าผู้เป็นแม่ต้องอาบน้ำป้อนข้าว ต้มน้ำร้อนชงนมถั่วเหลืองให้ดื่มวันละ 1 ซอง เลี้ยงดูไม่ต่างกับเด็กแบเบาะที่ยังไร้เดียงสา สิ่งที่เปลี่ยนไปคือร่างกายที่โตขึ้น จากนั้นแม่จะปิดประตูล็อคบ้านทิ้งลูกสาวไว้ตามลำพัง น้องศศิธร จะมีตัวการ์ตูนฮีโร่ 1 ตัว จับเล่นเป็นเพื่อนตลอดทั้งวัน ทั้งที่ความเป็นจริงการ์ตูนฮีโร่เป็นเพียงตัวละครในบททีวีเท่านั้น ไม่มีอยู่จริงในชีวิตของเธอ  เมื่อแม่ต้องก้าวเดินออกจากบ้านไปด้วยใจที่ห่วง สองมือจับรถเข็นบรรทุกผักผลไม้ป่าหาได้มาจากตามป่าเขา สองข้างทางสายตาสอดส่องหาพืชผักที่พอเก็บขายได้ ต้องไต่ปีนขึ้นไปเก็บมาขาย นำเงินไว้ซื้ออาหารให้กับลูกนางสาวบัวสี สืบสิงห์ เล้าทั้งน้ำตาว่า น้องศศิธร ป่วยด้วยโรคงวงช้างมาตั้งแต่เกิด มีโรคแทรกซ้อนอยู่หลายโรค เข้ารับการผ่าตัดมาหลายครั้ง จนโรคงวงช้างหายไป แต่สภาพร่างกายแย่ลงไม่สามารถเดินวิ่งเล่นได้เหมือนกับเด็กๆคนอื่น บางทีรู้สึกท้อแท้ ลำบากตอนอุ้มน้องไปอาบน้ำ ต้องหอบต้องหิ้ว เพราะน้องตัวใหญ่หนักกว่าเดิม ส่วนตนเองก็แก่ชราลงทุกวัน ก่อนหน้าที่สามีอยู่ด้วยกันก็ยังช่วยกันอุ่มน้อยได้ แต่ตอนนี้สามีก็ต้องออกจากบ้านไปทำงานหาเงินเป็นลูกจ้างต่างจังหวัด ก็ส่งเงินมาให้ทุกเดือนตามพอมีพอกินอาชีพรับจ้างส่วนตนก็จะออกไปเก็บผักผลไม้ป่าที่หาได้ ขายส้มตำ ให้กับนักท่องเที่ยวในบ่อน้ำพรุร้อนพระร่วง ขายได้บ้างไม่ได้บ้าง แต่วันไหนโชคดีมีกรุ๊ปทัวร์มาลง ขายของได้ประมาณวันละ 200 ร้อย ค่าใช้จ่ายในชีวิตประจำวัน ยังมีเงินจากเบี้ยผู้สูงอายุ เดือนละ 600 บาท มีเงินผู้พิการของลูกสาว 800 บาท ก็นำมาเป็นค่าใช้จ่ายในครัวเรือนทั้งหมด รวมทั้งซื้อผ้าอ้อมผู้ใหญ่ให้กับลูกใส่ หากวันไหนลูกไม่ขับถ่ายออกมารดผ้าอ้อม จะถูกนำมาตากแดดแล้วนำกลับไปใช้อีกครั้ง ในใจก็เป็นทุกข์เพราะความจน คิดในใจเมื่อไหร่ตนกับลูกสาวจะหมดบุญหมดกันสักที รู้สึกท้อแท้เหมือนกันแต่หากตนหมดบุญไปแล้ว ใครจะมาดูแลลูกสาวได้ดีเท่ากับตัวเอง จึงสู้เพื่อลูกสาวมาจนทุกวันนี้ ไม่มีเงินกองโตดูแลลูกให้กินอิ่มเหมือนกับเด็กทั่วไปที่มีฐานะ แต่มีก็มีความรักความห่วงใยมากองหน้าลูกทุกวัน วันหนึ่งหมดหนทางเดินเข้าไปหาพระประสิทธิชัย ขอความช่วยเหลือ พระท่านเมตตา ให้ความช่วยเหลือตนพร้อมกันสอนให้ตนมีกำลังใจที่เข้มแข็งต่อไป

หากผู้ใจบุญจะส่งความช่วยเหลือได้ที่ ธนาคารเพื่อการเกษตรและสหกรณ์การเกษตร หมายเลขบัญชี 010368094038 สาขากำแพงเพชร บัญชีเงินฝากออมทรัพย์ น.ส.บัวลี สืบสิงห์ เพื่อ ด.ญ.ศศิธร เรเรือง หรือสามารถติดต่อได้ที่ พระประสิทธิชัย หมายเลขโทรศัพท์ 0823351592